Top 10 voetballers aller tijden in Zuid-Korea

Wat Aziatische WK-teams betreft, is Zuid-Korea de onbetwiste kampioen. Ze hebben meer aan het evenement deelgenomen dan enig ander team van het continent, en hun run naar de halve finale terwijl ze mede-gastheer waren van de editie van 2002 is de beste prestatie van welk Aziatisch team dan ook.

Ze zullen zich hun eerste deelname aan de finale herinneren toen ze met 9-0 werden gehamerd door een door Ferenc Puskas geïnspireerd Hongarije voordat ze met 7-0 verloren gingen van Turkije in hun laatste groepswedstrijd.

>> Beste goksites in Nederland (2024)

Sindsdien hebben ze zich aangepast aan het leven op het grootste podium en de reis van deze zomer naar Brazilië wordt hun achtste opeenvolgende optreden in de competitie.

 

10. Seol Ki-hyeon (2000-2009, 83 caps, 19 goals)

Seol Ki-hyeon is een van de steeds meer Zuid-Koreanen die de afgelopen jaren in de Premier League hebben gespeeld, nadat hij eerder voor Wolverhampton Wanderers, Reading en Fulham speelde. Voordat hij bij Wolves kwam, schreef de aanvaller geschiedenis toen hij als speler van Anderlecht als eerste Zuid-Koreaan scoorde in de Champions League. Tijdens zijn ambtstermijn in België won hij een landstitel en scoorde hij een hattrick in de Super Cup in slechts 12 minuten.

Seol was een belangrijke speler in de ongelooflijke reis van zijn land naar de halve finales van het WK 2002. Hij scoorde de gelijkmaker tegen Italië en zette Korea op weg naar mogelijk het grootste moment in hun sportgeschiedenis. Zijn optreden in dat toernooi was zo goed dat hij in 2002 werd genomineerd voor de Ballon d’Or.

 

9. Choi Soon-ho (1980-91, 94 caps, 30 goals)

Choi Soon-ho kreeg weinig kansen om te schitteren op het internationale toneel omdat hij het grootste deel van zijn clubcarrière in eigen land doorbracht. Maar toen zulke kansen zich voordeden, maakte hij er het beste van. Choi eindigde de AFC Asian Cup als topscorer van de competitie met zeven doelpunten op 18-jarige leeftijd, waarmee hij de jongste speler van de competitie werd die dit deed. Zijn beste prestatie kwam echter op het WK van 1986, toen hij een spectaculair doelpunt scoorde tegen titelverdediger Italië. Hij speelde voor het nationale team in 94 wedstrijden en scoorde 30 doelpunten, waaronder een spectaculair stuk in 1985 toen hij zeven doelpunten scoorde in slechts 12 wedstrijden. In eigen land won hij twee K-League-kampioenschappen en eindigde hij drie keer als tweede.

 

8. Lee Dong-gook (1998-present, 99 caps, 30 goals)

Als Lee Dong-gook zijn volledige potentieel had bereikt, had hij een bedreiging kunnen vormen voor de top van deze lijst. Fans noemden Lee de ‘Lazy Genius’ omdat ze dachten dat zijn werktempo niet overeenkwam met zijn vaardigheden. Hij werd controversieel weggelaten uit het WK-team van Guus Hiddink in 2002, ondanks dat hij vier jaar eerder had gespeeld en als topscorer eindigde in de AFC Asian Cup 2000. Zijn grillige internationale carrière ging door toen hij het WK 2006 miste vanwege een blessure nadat hij tussen 2007 en 2008 een jaar uit het team was uitgesloten. In 2010 maakte hij zijn tweede optreden in de finale, maar was niet langer een starter.

Gedurende zijn hele clubcarrière speelde hij voor Werder Bremen en Middlesbrough, hoewel hij het meeste succes had in zijn geboorteplaats. Hij won daar twee K-League-titels en het Asian Club Championship en werd tweemaal bekroond met League MVP.

 

7. Kim Joo-sung (1985-96, 77 caps, 14 goals)

Kim Joo-sung, een andere speler die tijdens zijn clubcarrière tijd in Duitsland doorbracht, bracht twee seizoenen door bij Bochum voordat hij terugkeerde naar Daewoo Royals in Korea. Kim, een veelzijdige speler die vooraan, op het middenveld of in de verdediging kon spelen, verscheen tijdens zijn 11-jarige carrière 77 keer voor het nationale team. Kim speelde 11 jaar lang in drie WK-toernooien en de Olympische Zomerspelen van 1988. Hij werd destijds in de eerste plaats erkend als de beste Aziatische speler in het internationale voetbal en als gevolg daarvan won hij tussen 1989 en 1991 drie keer op rij de titel Aziatisch voetballer van het jaar.

Hij won twee keer de K-League MVP-prijs en werd in respectievelijk 1988 en 1990 uitgeroepen tot beste speler in de Asian Cup en Dynasty Cup. Hij werd door de International Football Federation of History and Statistics (IFFHS) gerangschikt als de op een na beste Aziatische voetballer van de twintigste eeuw.

 

6. Hwang Sun-Hongh(1988-2002, 103 caps, 50 goals)

Hwang Sun-hong was halverwege de dertig toen het WK 2002 begon, maar hij was nog steeds een integraal onderdeel van het team dat doorging naar de halve finales. Hij scoorde inderdaad hun eerste toernooidoelpunt, waarmee ze hun eerste WK-overwinning behaalden. Met zijn treffer werd hij een van de weinige spelers die een halve eeuw aan internationale goals scoorde, en zijn verhouding van ongeveer één op de twee wedstrijden is zeer opmerkelijk. Zijn meest memorabele doelpunt kwam tijdens het WK 1994 toen hij scoorde tegen regerend kampioen Duitsland.

Tijdens de Confederations Cup 2001 scoorde hij tegen Mexico en Australië en eindigde als de gezamenlijke topscorer van de competitie. Hij nam deel aan drie Wereldbekerwedstrijden en miste het evenement van 1998 vanwege een blessure.

 

5. Lee Young-pyo (1999-2011, 127 caps, five goals)

Tottenham Hotspur-supporters zullen Lee Young-pyo herinneren van zijn driejarige verblijf op White Hart Lane, waar hij de League Cup won en bijna 100 wedstrijden speelde. Terwijl hij in Engeland was, kreeg hij het hof van Roma, maar koos uiteindelijk voor Borussia Dortmund in 2008. Lee had eerder twee landstitels en een KNVB-beker gewonnen met PSV onder Guus Hiddink, die ook de linksback had meegenomen naar het WK 2002. In die competitie viel hij op toen Korea doorging naar de halve finale voor zijn thuisfans.

Hij verdiende 127 wedstrijden voor het nationale team, waarmee hij de derde speler met de meeste limieten in de geschiedenis van Zuid-Korea werd, voordat hij vorig jaar stopte na een korte tijd bij de Vancouver Whitecaps.

 

4. Lee Woon-jae (1994-2010, 132 caps, no goals)

Lee Woon-jae, een speler die in de eerste plaats wordt erkend als de beste keeper van Korea, staat een plaats boven Lee Young-pyo op de lijst met optredens aller tijden. Hong Myung-bo overtreft slechts zijn 132 interlands en hij speelde in vier World Cups, waarmee hij een van de slechts zeven Aziatische spelers was die dit deed. Hij speelde in toernooien van 1994, 2006 en 2010, maar zijn beste prestatie kwam in 2002 toen hij Korea hielp de halve finale te bereiken. Lee zou een cruciale rol spelen in de kwartfinales en de penalty van Joaquin in de shootout tegen Spanje stoppen om zijn team te helpen geschiedenis te schrijven door de laatste vier te bereiken.

Lee won vier K-League-titels op clubniveau, zes bekers en de AFC Champions League 2001-2002 met Suwon Bluewings. In 2008 werd hij uitgeroepen tot MVP van de competitie en een jaar later verdiende hij de gelijkwaardige onderscheiding van de Koreaanse FA Cup.

 

3. Hong Myung-bo (1990-2002, 136 caps, ten goals)

Terwijl de opmerkelijke run van Zuid-Korea naar de halve finales van het WK in 2002 veel heroïsche prestaties bevatte, was geen enkele speler indrukwekkender voor de Reds dan schipper Hong Myung-bo. De centrumtalent leverde hem een ​​plek op in het All-Star Team en de Bronze Ball voor de op twee na beste speler van het toernooi, met alleen Oliver Kahn en Cristiano Ronaldo achter zich. Voordat de bal zelfs maar werd getrapt in 2002, had Hong geschiedenis geschreven door de eerste Aziatische speler te worden die deelnam aan vier opeenvolgende World Cups. Hij leverde ook een belangrijke bijdrage in 1994 door één doelpunt te maken en een ander te assisteren om zijn team in staat te stellen een spectaculaire comeback te maken door 2-2 gelijk te spelen met Spanje voordat hij er een scoorde en een ander neerzette in een nipte 3-2 nederlaag tegen titelverdediger Duitsland.

Hong, de speler met de meeste limieten in de geschiedenis van Zuid-Korea, was ook de enige man uit zijn land die werd genoemd in FIFA’s 100 – Pele’s selectie van de top 125 levende spelers in 2004. Hong, de huidige manager van het nationale team, vliegt naar een WK deze zomer in de hoop zijn team naar een nieuwe historische prestatie te leiden.

 

2. Park Ji-sung (2000-2011, 100 caps, 13 goals)

Park Ji-sung is de meest bekende naam op deze lijst voor de meerderheid van de fans, omdat hij meer clubsucces heeft behaald dan enige andere Zuid-Koreaan. Tijdens zijn periode van zeven jaar bij Manchester United speelde hij meer dan 200 wedstrijden onder Sir Alex Ferguson. Hij won vier Premier League-titels, drie League Cups en de Champions League tijdens zijn periode op Old Trafford, waarmee hij de eerste Aziatische speler werd die dit deed. Met PSV Eindhoven won hij ook twee Eredivisie-titels en een KNVB-beker, waarmee hij de meest gedecoreerde Aziatische speler ooit is.

Zijn beste internationale prestatie kwam op het WK 2002 toen hij een winnend doelpunt scoorde tegen Portugal om Korea naar de knock-outrondes te brengen. Hij scoorde ook in de Wereldbekers van 2006 en 2010, waarmee hij de eerste Aziatische speler was die dit deed in drie opeenvolgende Wereldbekers.

 

1. Cha Bum-kun (1972-1986, 121 caps, 55 goals)

Het was vanaf het begin duidelijk dat Cha Bum-kun een opmerkelijke speler zou zijn voor Korea. Toen hij in 1972 zijn debuut maakte in het nationale team, was hij nog een tiener, waarmee hij de jongste speler ooit was. Hij won vervolgens 121 interlands en scoorde 55 doelpunten, waarmee hij de eerste plaats behaalde in de scoreranglijst van Korea. Hij speelde ook in het WK van 1986, hoewel zijn angstaanjagende reputatie als dodelijke aanvaller hem vooruitging en twee spelers hem regelmatig volgden om zijn invloed op wedstrijden te beperken.

Op clubniveau had hij de meeste impact. Bij zijn overstap naar de Bundesliga vestigde hij zich al snel als een van Europa’s grootste spitsen en verdiende hij de bijnaam ‘Cha Boom’ vanwege zijn krachtige schot. Cha scoorde 98 doelpunten in 308 optredens tijdens een 10-jarige ambtstermijn in Duitsland en won twee UEFA Cups en de DFB-Pokal. Individueel werd hij door de IFFHS beschouwd als de grootste Aziatische voetballer van de twintigste eeuw.