LeBron James, Michael Jordan ile Kıyaslanamaz

Michael Jordan, 1997-98 sezonunun ardından NBA’den ayrıldı. O zamandan beri, halefini, oyundaki en iyi olarak onun yerini alacak ve muhtemelen onu geride bırakacak oyuncuyu arıyoruz.

>> Türkiye'nin en iyi bahis siteleri (2024)

LeBron James Miami Heat’e katıldığında, bir jumper geliştirdiğinde ve bir oyun sonrası geliştirdiğinde MJ’in bir halefi vardı. Hiçbir sporcu kendisi ve meslektaşları arasında Ürdün benzeri bir boşluk yaratmadı.

Shaq onu çıkaramadı.

Anılarımızda, Shaquille O’Neal 2000’lerin başında durdurulamaz bir canavardı. Yine de sadece bir normal sezonun MVP’sini kazandı ve düzenli olarak sakatlık ve serbest atışlarla sınırlıydı. Kobe için bu imkansızdı.

 

 

Kobe Bryant bir maçta 81 sayı üretti, bir sezonda ortalama 35 sayı üretti ve Jordan’ın “Ben bir pisliğim ama bunun nedeni kazanmak istediğim için, bu yüzden bu iyi” tavrını taklit etti. Ama asla ligin geri kalanına gerçekten hakim olmadı. Sadece bir MVP ödülü kazandı ve Pau Gasol gelmeden önce 1. turdan çıkamadı bile. Steve Nash’in Kobe’den daha fazla MVP’si var ama başka biri onu Jordan’la karşılaştırmak üzere. 2000’li yılların başında Washington Wizards’ta forma giyen MJ bile başarıya ulaşamadı.

Geriye sadece LeBron kaldı.

Kobe harika, Kevin Durant harika ve gelişiyor, James Harden gol atabilir ve Carmelo Anthony gol atabilir – ancak LeBron James’in ligdeki herkesten kat kat üstün olduğunu kimse inkar edemez.

Michael Jordan’dan bu yana bir oyuncu yaşıtlarından bu kadar önde olmamıştı. Yani, elbette herkes şunu bilmek istiyor: LBJ, Michael Jordan’dan daha mı iyi? Onu tüm zamanların en iyisi olarak geçmek için ne yapması gerekiyor?

Bu iyi bir tartışma.

Ama bu, elmaları kıyaslamak gibi… eh, elmalardan çok farklı bir şey.

Jordan her zaman Jordan olacak ve LeBron da her zaman LeBron olacak. Jordan tüm zamanların en iyi basketbolcusu. LeBron James gelmiş geçmiş en mükemmel basketbolcu olabilir. Ancak aynı şey değildir.

Jordan eskiden intikamla basketbol oynardı. Ünlü öldürme içgüdüsü abartılmış olabilir (hatırlayın, bir keresinde bir maçta Dikembe Mutombo ile dalga geçerken gözleri kapalı serbest atış yaptı), ancak herhangi bir eski Jordan playoff maçını izleyin ve onun sürekli hareketini, sürekli katılımını göreceksiniz. ve sürekli enerji harcaması.

Savunmada, bir top kaybı yaratmak için pas yoluna elini sokacak, ardından bir takım arkadaşının ters pasını kurtarmak için sahaların diğer ucundan dışarı atlayacak, topu geri alacak ve üçüncü korner için başka bir takım arkadaşı bulacaktır.

Şut atacak, ıskalayacak, ribauntu toplayacak, geri dönecek ve faul yapacak.

Bir takım arkadaşını defansif bir hata için azarlayacak, sonra topu sahaya getirecek ve o oyuncuyu hemen açık bir şut için bulacaktır.

Jordan, Indiana Pacers’a karşı 1998 Doğu Konferansı Finalleri’nin 7. maçında son 11 şutunun 10’unu kaçırdı. Ancak takımı yine de kazandı çünkü ısrarlı faaliyeti Pacers’ı her iki tarafta da yıprattı ve Bulls’un onlardan daha uzun süre dayanmasına izin verdi.

Jordan’ın maçları, özellikle kariyerinin ilk zamanlarındaki maçlar hep aynı modeli takip ediyor. Oyunun ilk 6 dakikasını erteleyerek, erteleyerek ve takım arkadaşlarıyla etkileşime girmeye çalışarak geçiriyor. Sonra birkaç şut daha atacak çünkü açık durumda ve ilk çeyreğin sonunda 10 sayı attı. Neredeyse kendini durduramıyor gibi görünüyor.

Jordan basketbolu o kadar sıkı oynadı ki oyunu isteğine göre şekillendirdi. Ürdün basketbolu domine etti.

LeBron zaman zaman bunu yapmalı.

Zaman zaman tüm iradesini ve enerjisini bir oyunu kazanmak için kullanır. 2013 NBA Finalleri’nin 6. maçını bu şekilde kazandı. LeBron, maçın bitimine beş saniye kala Ray Allen’ın üç korner atmasına rağmen o maçı kazandı. Öte yandan, LeBron içindeki Jordan’ı ne zaman serbest bırakacağı konusunda mükemmel bir zamanlamaya sahip, oysa Jordan her zaman Jordan’dı.

LeBron basketbolu fethetmiyor; LeBron çözüyor.

LBJ geliştiğinde ideal basketbolcu olacak. Hiç ateş ederse, sadece iyi atışlar yapar. Harika paslar atıyor. En çok durdurulması gereken oyuncunun yanında duruyor. Topsuz savunma oynarken kendini kusursuz bir şekilde ayarlar, bazen o kadar mükemmel ki top asla sahanın kendi tarafına ulaşmaz.

Yaptığı her hareketin doğru olması için oyunda uzman olmaya çalışıyor ve basketbol oyunu onun için tüm işi yapıyor.

Tembel olduğu için değil, ideal pası vermeye, mükemmel pas koridorunda atlamaya ya da mükemmel şutu atmaya çalıştığı için, LeBron oyunun büyük bölümünde seyir kontrolünde olacak. Köşelere bakıyor. Modayı takip ediyor.

Normal sezonda savunmada mı geriliyor yoksa hücumda çok mu pasif oynuyor? Bu pasiflik değil; topa dokunmadan veya oyunları kazanmak için parmağını kaldırmadan hücumdaki hakimiyetleri kontrol etmek için sürekli olarak dikkatini veriyor, deneyler yapıyor ve stratejiler geliştiriyor.

2013 şampiyonasının birinci maçından üçüncü maçına kadar LeBron hiç tereddüt etmedi.

Diziyi ve başarı şansını daha iyi anlamak için sorular soruyordu. Birçok kişi James’in Heat’in 2. Maç bozguna uğrattığı ideal anda sadece 17 sayı ve ideal blokla katkıda bulunduğunu unutuyor. Heat’in buna ihtiyacı olan tek şey, gaza basmak ve Spurs’u ezmek.

Önemli olan istatistikler değil. James, triple-double ortalaması olmadan basketbol cennetine ulaşabilir. Mükemmel LeBron performansı, Heat’in 103-94 kazanması ve James’in birkaç olağanüstü şut atması, kusursuz savunma savunması oynaması ve birkaç önemli ekran kurması olacaktır. Çekimlerin hiçbirinde bağlantı kurması bile gerekmiyor. Önemli olan, ateşlendiklerinde bu mermilerin, bu koşullar altında ateşlenmek için ideal mermiler olmasıdır.

Takımının başı belaya girdiğinde ve kendisine ihtiyaç duyulduğunda, LeBron Michael Jordan moduna geçecek. Örneğin, geçen yıl 27 maçlık galibiyet serisini sonlandıran Chicago Bulls maçının sonunda LeBron, Kirk Hinrich’e vurarak potaya gidebildi, şutunu sıyırdı ve sahada her seferinde topu geri aldı.

Ama bunun dışında oyunun tam manasıyla kendisine gelmesine izin veriyor.

Jordan hiçbir zaman mükemmel bir oyuncu olmaya çalışmadı.

Muhtemelen çok az düşündü. Kendini her iki taraftan da öldürerek basketbol maçlarını kazanmaya çalışmakla fazlasıyla meşguldü. Kusursuz olmaktansa durdurulamaz olmayı arzuluyordu. Verimliydi, ancak verimliliği, muazzam yeteneğinin ve başarma kararlılığının bir yan ürünüydü. O da kazandı.

James, etkili olmak için ideal basketbol oyununu oynamaya çalışıyor. Jordan şutu yaptığı için Jordan için “kötü şut” yoktu. Ancak James, son birkaç sezondur cephaneliğinden “kötü atışları” ortadan kaldırmak için çalıştı. Ve zaferine yardımcı oldu.

Jordan ve James, kendi dönemlerinde NBA’e hakim olma özelliğini paylaşıyorlar. James bir daha şampiyonluk kazanmasa bile, on yıl sonra buna LeBron dönemi diyeceğiz. Jordan’dan veya altı şampiyonluktan bahsetmeme gerek var mı? Puanlama için on başlık? Beş MVP? Yılın Savunma Oyuncusu ödülü?

Ancak bu üstünlük, hepsinin ortak noktasıdır.

Sadece James ve Jordan’ın oyuncular olarak farklı, ancak örtüşen becerileri olması değil. Oyuna tamamen orijinal bir yaklaşım getiriyorlar. Ancak ikisi de mükemmel oyuncular ama farklı kalıplara sahipler.

Asla başka bir Michael Jordan olmayacak. Tüm kariyerlerini Jordan’ı taklit etmeye harcamış olmalarına rağmen, Dwyane Wade ve Kobe Bryant onu ancak pohpohlayabildiler. Ve bir gün bir LeBron James taklitçisi -basketbolda mükemmelliğin peşinden koşan bir adam- ortaya çıkarsa, bunu oldukça farklı bir şekilde yapacak ve büyük olasılıkla aynı şekilde yapmayacaktır.

LeBron hiçbir zaman Jordan’ı yakalayamayacak ama bu yakalaması gerektiği anlamına gelmiyor. Basketbola yapılabileceğini bilmediğimiz şeyler yapıyor.

Ve gelecekte insanlar onun gelmiş geçmiş en iyi insan olduğunu düşünürse sorun değil. Yine de, o hala Jordan değil.