Waarom werd Michael Jordan geselecteerd met de derde keuze?

De NBA-draft is een gokspel met hoge inzetten. General managers verdiepten zich in scoutingrapporten en talloze clips van universiteitsbasketbalseizoenen, allemaal op zoek naar de volgende Michael Jordan. Maar Jordan zelf was de derde algemene keuze in het NBA-ontwerp van 1984.

Het is gemakkelijk om de eerste twee teams de schuld te geven van het opgeven van misschien wel de beste basketballer ooit. Maar achteraf gezien was het 20/20, de conceptbestelling was niet zo schokkend als het nu lijkt.

>> Beste goksites in Nederland (2024)

De Houston Rockets selecteren twee meter hoog Hakeem Olajuwon van de Universiteit van Houston. De keuze is redelijk. Olajuwon domineerde de universiteit, met een gemiddelde van 16,8 punten, 13,5 rebounds en 5,6 blokken als junior. Hij leidde de Houston Cougars naar de nationale kampioenswedstrijd.

Het is een vereiste voor een kampioensteam om een ​​elite grote man op de lage post te hebben. De Philadelphia 76ers hebben Moses Malone en de Los Angeles Lakers hebben Kareem Abdul-Jabbar.

Het is logisch dat de Rockets het beste centrum van de universiteit kiezen. Niet al te veel mensen zouden beweren dat Jordan op dat moment nummer 1 verdiende.

Tegenwoordig is Olajuwon geselecteerd voor de Hall of Fame, is hij de historische blokleider van de NBA, is hij 12 keer gekozen voor de All-Star en won hij tweemaal het kampioenschap. Hij is geen Jordan, maar het is veilig om te zeggen dat de Rockets een goede keuze hebben gemaakt met hun keuze.

Het debat begint en eindigt met de Portland Trail Blazers, die nummer 2 kiezen. Ze selecteerden centrum Sam Bowie van de Universiteit van Kentucky. Wederom hebben de Blazers de trend gevolgd om te kiezen voor elite grote mannen.

Bowie scoorde gemiddeld 13,4 punten en 3,8 rebounds tijdens zijn driejarige carrière bij Kentucky. Maar de Trail Blazers hadden de blessure die zijn NBA-carrière zou beïnvloeden niet kunnen voorzien, en uiteindelijk verruilde Portland de vaak geblesseerde Bowie vijf jaar later voor de New Jersey Nets.

Zeventien jaar nadat hij werd opgeroepen, onthulde Bowie een schokkende onthulling: hij had tegen de Trail Blazers gelogen over hevige pijn in zijn been. In de documentaire “Going Big” herinnerde Bowie zich:

“Ik herinner me nog dat ze een hamer pakten en als ze mijn linker scheenbeen raakten, zei ik tegen ze: ‘Ik voel niets.’ Maar diep van binnen deed het pijn. Als ik dat deed, loog ik, wat ik deed was verkeerd, en aan het eind van de dag, als je dierbaren iets in nood hebben, deed ik wat ieder van ons zou doen.’

Ze waren er misschien langs gekomen als de Blazers wisten van Bowie’s nog steeds beschadigde been. Na zijn rookieseizoen speelde Bowie de volgende vier jaar 38, 5, 0 en 20 wedstrijden. Hoewel zelfs als ze afzien van Bowie, zouden ze nog steeds een speler met formaat als Sam Perkins of Charles Barkley kunnen nemen.

De Blazers hadden toen al Clyde Drexler als hun toekomstige shooting guard. Drexler heeft net zijn rookieseizoen afgesloten, maar was veelbelovend. Drexler, nu een Hall of Famer, bracht 11,5 seizoenen door bij de Blazers en verdiende acht All-Star-ligplaatsen. Jordan is niet nodig als ze Drexler al hebben en op zoek zijn naar die ongrijpbare elite grote man.

Dus verloor Jordan van de Chicago Bulls op nummer 3. Na zes kampioenschappen en vijf MVP’s vragen we ons af hoe de Blazers hem precies hebben doorgegeven.

Maar op dat moment was het geen gemakkelijke beslissing. Jordan speelde goed aan de Universiteit van North Carolina, maar had beter gekund in universiteitsbasketbal. Op de ontwerpdag kan niemand voorspellen wie de recordboeken zal binnengaan en wie een historische underdog zal worden.

Tijdens het ontwerp van Michael Jordan lieten beide teams zijn aanwezigheid vallen. De Trail Blazers zagen in 2007 opnieuw af van Kevin Durant vanwege de onontdekte Greg Oden. Vijf teams misten Stephen Curry in 2009 (de Minnesota Timberwolves misten hem zelfs twee keer). Veertien teams misten Antetokounmpo in 2013.

Achter elke keuze schuilt hoop en opwinding. Maar als we terugkijken, is het gemakkelijk om teams de schuld te geven en te bekritiseren voor het missen van supersterren. Wanneer de volgende Michael Jordan zal verschijnen, moet nog worden bepaald. Het ontwerp is slechts een gokspel met hoge inzetten en de winnaar nadert.

Je kunt alleen maar hopen dat Jordan de volgende keer wordt verkozen boven Bowie.