Ποιοι είναι οι 10 καλύτερες εμφανίσεις της σεζόν Rookie στην ιστορία του πρωταθλήματος;

Κατά τη διάρκεια της σεζόν του ντραφτ, καθημερινά οι οπαδοί του ΝΒΑ βομβαρδίζονται συχνά με ψεύτικα ντραφτ, ανάλυση πρόχειρων, προβλέψεις, ερωτηματικά κ.λπ.

Αλλά η πραγματική διασκέδαση είναι να ελέγχεις τη δουλειά κάθε πρωτάρη μετά την πρώτη του σεζόν στο ΝΒΑ, ειδικά τα υψηλά ντραφτ.

>> Οι καλύτερες στοιχηματικές ιστοσελίδες στην Κύπρο (2024)

Φυσικά, δεν θα τα καταφέρουν όλοι. Αλλά εκείνοι που το έκαναν, ιδιαίτερα εκείνοι που παραβίασαν τους κανόνες, μνημονεύονται ως πρωτάρηδες για πάντα. Μπήκαν, έπαιξαν αμέσως και σάρωσαν το πρωτάθλημα.

10. Hakeem Olajuwon

Το 1984, οι Χιούστον Ρόκετς στον πρώτο γύρο (μπροστά από τον Μάικλ Τζόρνταν) συνεργάστηκαν με τον Ραλφ Σάμσον, την πρώτη συνολική επιλογή της προηγούμενης χρονιάς, για να σχηματίσουν τους Δίδυμους Πύργους. Ο Olajuwon πέρασε λίγο χρόνο στο NBA. Κάντε το σημάδι σας.

Ο 22χρονος Olajuwon είχε κατά μέσο όρο 35,5 λεπτά ανά παιχνίδι και στους 82 αγώνες τη σεζόν 1984-1985. Σκόραρε 20,6 πόντους, 12 ριμπάουντ και 2,7 τάπες κάθε βράδυ.

Ο Olajuwon και ο Sampson (7-4 power forward) σχημάτισαν έναν καταστροφικό συνδυασμό μπροστινού γηπέδου που οδήγησε τους Rockets στους τελικούς στη δεύτερη σεζόν του Olajuwon.

Ο «Dream» θα συνεχίσει να αγωνίζεται στους Rockets για 17 χρόνια, κατακτώντας δύο πρωταθλήματα και ένα βραβείο MVP του πρωταθλήματος.

9. ΛεΜπρόν Τζέιμς

Είναι δύσκολο να θυμηθεί κανείς πρωτάρη που μπήκε στο πρωτάθλημα. Όταν ο ΛεΜπρόν ήρθε κατευθείαν από το γυμνάσιο στη γενέτειρά του, το Κλίβελαντ ως πρώτος διάλογος στο ντραφτ του 2003, έλαβε μεγάλη δημοσιότητα.

Ο ΛεΜπρόν, που ήταν μόλις 19 ετών, αναγκάστηκε να παίξει με μια ομάδα νεαρών παικτών (Κάρλος Μπούζερ), ηλίθιους (Ρίκι Ντέιβις) και τους ίδιους ηλίθιους (Ντάριους Μάιλς). Ο LeBron It λάμπει, έχοντας κατά μέσο όρο 21 πόντους, 5,5 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 1,6 κλεψίματα ανά αγώνα. Όχι περισσότερα από 40 λεπτά παιχνιδιού ανά βραδιά.

Εκείνη τη χρονιά, οι Καβαλίερς κέρδισαν μόνο 35 αγώνες. Αλλά αυτή ήταν η μεγαλύτερη νίκη που έχουν κερδίσει από το 1997. Και έγιναν ο βασικός πυλώνας των πλέι οφ μέσα σε μόλις δύο χρόνια, μέχρι που το The Decision έκανε την πόλη να χάσει τον αγαπημένο της γιο και ο ΛεΜπρόν μετακόμισε στο Μαϊάμι.

8. Τιμ Ντάνκαν

Η πρώτη συνολική συναίνεση στο προσχέδιο του 1997. Το μόνο μυστήριο είναι ποιος θα κερδίσει το λαχείο και το ντραφτ Ντάνκαν, τεσσάρων ετών βασικός στο Πανεπιστήμιο του Γουέικ Φόρεστ, το παλιό του παιχνίδι και η απίστευτη σταθερότητα Το σεξ και η μακροζωία τον καθιστούν αναμφισβήτητα τον μεγαλύτερο πάουερ φόργουορντ στην ιστορία του πρωταθλήματος.

Ο Ντάνκαν ήρθε στο Σαν Αντόνιο και βοήθησε τους Σπερς να πετύχουν 56 νίκες στη ρούκι σεζόν του, μόνο 36 περισσότερες νίκες από την προηγούμενη χρονιά. Με αυτόν τον τρόπο, είχε κατά μέσο όρο 21 πόντους, 12 ριμπάουντ και 2,5 τάπες ανά παιχνίδι, ενώ έπαιζε λιγότερο από 40 λεπτά τη βραδιά.

Όχι μόνο ο Ντάνκαν οδήγησε την ομάδα στα ριμπάουντ και τα μπλοκ (μόνο μισό πόντο πίσω από τον πρωταθλητή Ντέιβιντ Ρόμπινσον), αλλά οδήγησε επίσης τους Σπερς πίσω στα πλέι οφ.

Οι Σπερς έχασαν από τη Γιούτα στους ημιτελικούς της Δυτικής Περιφέρειας εκείνη τη χρονιά. Αλλά την επόμενη σεζόν, τη δεύτερη σεζόν του Ντάνκαν, θα κερδίσει το πρώτο από τα τέσσερα πρωταθλήματα του.

7. Άλεν Άιβερσον

Ένα χρόνο πριν πάρουν τον Άιβερσον από την ομάδα της Τζορτζτάουν, οι 76ερς είχαν κακή απόδοση. Το 2006-2007, τη χρονιά του πρωτάρη του Άιβερσον, ήταν ακόμα τρομεροί.

Αλλά η απόδοση του Iverson εκείνη τη σεζόν δεν είναι μόνο εντυπωσιακή, αλλά και θεαματική – και προμηνύει μελλοντική εξέλιξη.

Ο Άιβερσον μπήκε μπροστά και έπαιζε 40 λεπτά για τους 76ερς με 22 νίκες κάθε βράδυ. Στην πραγματικότητα, κέρδισαν τέσσερα περισσότερα παιχνίδια στη σεζόν rookie του Iverson από την προηγούμενη χρονιά.

Εκείνη τη χρονιά, είχε 23,5 πόντους μέσο όρο και έστειλε 7,5 ασίστ, που ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη ασίστ στην καριέρα του.

Οι οπαδοί της Φιλαδέλφεια δεν επευφημούσαν εκείνη τη σεζόν. Αλλά το παιχνίδι του Iverson έδωσε αναμφίβολα ελπίδα σε αυτούς τους οπαδούς. Μόλις δύο χρόνια αργότερα, οι 76ers υπό την ηγεσία του Λάρι Μπράουν επέστρεψαν στα πλέι οφ και έκαναν την εμφάνισή τους στους Τελικούς του 2001.

6. Λάρι Μπερντ

Όταν ο Bird ήρθε στη σεζόν 1979-1980, οι Celtics ήταν πραγματικά σε ύφεση, κερδίζοντας μόνο 61 παιχνίδια τα δύο πρώτα χρόνια.

Ωστόσο, αυτό είναι πόσα κέρδισαν στη σεζόν rookie του Bird, επιστρέφοντας στα πλέι οφ για πρώτη φορά από το 1977. Ο C έχασε στους Τελικούς της Ανατολικής Περιφέρειας του 1980, αλλά κέρδισε το πρώτο από τα τρία πρωταθλήματα στη δεύτερη χρονιά του Bird – 1981.

Ο Bird ήταν ο πρωτάρης της χρονιάς το 1980, έχοντας κατά μέσο όρο 21,3 πόντους, 10,4 ριμπάουντ και 4,5 ασίστ ανά παιχνίδι: ήταν σε μεγάλο βαθμό μπροστά από την ίδια σύνθεση πριν από ένα χρόνο και έκανε 32 νίκες προόδου.

Αυτή είναι μια άλλη αυγή στη μακρά ιστορία της Κελτικής δυναστείας.

5. Ντέιβιντ Ρόμπινσον

Ο Ρόμπινσον ήταν ο Νο. 1 επιλογή το 1987, αλλά λόγω της δέσμευσής του στο Ναυτικό, δεν έκανε το ντεμπούτο του στο ΝΒΑ με τους Σπερς τα επόμενα δύο χρόνια.

Όταν τελικά έφτασε στο Σαν Αντόνιο, δεν έχασε σχεδόν καθόλου.

Ο ναύαρχος έγινε επιτυχία το 1989, έχοντας κατά μέσο όρο 24,3 πόντους, 12 ριμπάουντ και 4 τάπες ανά παιχνίδι. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι Spurs ανέβηκαν από 21 νίκες το 1988-1989 σε 56 νίκες το 1989-1990.

Ο Ρόμπινσον υπήρξε δύναμη σε όλη την καριέρα του στους Σπερς, έχοντας κατά μέσο όρο 30 πόντους ανά παιχνίδι και οδηγώντας τους Σπερς στα πλέι οφ για επτά συνεχόμενες σεζόν. Αφού οι Σπερς σκόραραν με τον Ντάνκαν, κέρδισε δύο κρίκους στο τέλος της καριέρας του.

Ωστόσο, εκείνη η πρωταρχική χρονιά άλλαξε τη μοίρα της ομάδας για δέκα χρόνια.

4. Kareem Abdul-Jabbar

Ο σούπερ σταρ του γυμνασίου και του κολεγίου Kareem που τότε ονομάστηκε Lew Alcindor εντάχθηκε στους Milwaukee Bucks το 1969 με την υψηλότερη συνολική βαθμολογία και μπήκε στο NBA όπου άφησε το UCLA.

Στην πρώτη από τις 20 σεζόν του στο ΝΒΑ, ο Καρίμ κυριάρχησε στο παιχνίδι από την αρχή, έχοντας κατά μέσο όρο 28,8 πόντους και 14,5 ριμπάουντ ανά παιχνίδι ως πρωτάρης. Ήταν μια εύκολη επιλογή για τον πρωτάρη της σεζόν και οδήγησε τους Μπακς σε 56 νίκες στη δεύτερη σεζόν τους – 29 περισσότερες από την προηγούμενη χρονιά.

Ένα χρόνο αργότερα, αφού οι Μπακς συνδύασαν τον βετεράνο Όσκαρ Ρόμπερτσον με τον νεαρό Καρίμ, το Μιλγουόκι κέρδισε το πρωτάθλημα: όσον αφορά τον χρόνο παιχνιδιού, το ποσοστό γκολ στο γήπεδο, το ποσοστό των γκολ πεδίας και τους βαθμούς, οι Μπακς έχουν ιστορία στο πρωτάθλημα. Κατετάγη πρώτος μεταξύ των έξι κορυφαίων παικτών.

3. Μάικλ Τζόρνταν

Στο ντραφτ του 1984, οι δύο προηγούμενες ντραφτ επιλογές του Τζόρνταν παραιτήθηκαν από τους Rockets και τους Trailblazers και στη συνέχεια επιλέχθηκαν από τους Bulls. Οι Ταύροι χαίρονται που λαμβάνουν αυτές τις τιμές.

Άλλωστε, θα συνεχίσει να είναι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών, κατακτώντας έξι πρωταθλήματα και αλλάζοντας για πάντα το ΝΒΑ στην πορεία.

Υπάρχουν πρώιμα σημάδια του ανεξίτηλου μεγαλείου του. Στην πρώτη του σεζόν μακριά από τη Βόρεια Καρολίνα, ο Τζόρνταν έπαιξε 82 παιχνίδια, με μέσο όρο 38 λεπτά ανά παιχνίδι, σκοράροντας 28,2 πόντους και σουτάροντας περισσότερο από το 51% από το γήπεδο.

Οι Μπουλς μπήκαν στα πλέι οφ για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια εκείνη τη σεζόν και εμφανίστηκαν στα πλέι οφ για δεύτερη φορά σε 10 χρόνια. Με τον Τζόρνταν θα το κάνει αυτό κάθε χρόνο της καριέρας του και θα φτάσει στην κορυφή των έξι πρωταθλημάτων από το 1990 έως το 1998.

2. Ουίλτ Τσάμπερλεν

Την εποχή του Wilt, ήταν τόσο κυρίαρχος, τόσο δυνατός, που κάποτε μετρούσε 50 πόντους κατά μέσο όρο ανά παιχνίδι.

Δεν ήταν στη νέα του χρονιά, αλλά ήταν κοντά. Ο Τσάμπερλεν επιλέχτηκε από τους Philadelphia Warriors από το Πανεπιστήμιο του Κάνσας το 1959 και ανέλαβε αμέσως το ΝΒΑ.

Σκόραρε 37,6 πόντους και 27 ριμπάουντ ανά παιχνίδι εκείνη τη χρονιά, την τρίτη του καλύτερη στατιστική σεζόν.

Εκείνη τη χρονιά ήταν η πρώτη από τις πολλές κατά τις οποίες η ομάδα του Wilt θα έχανε μια σειρά πλέι οφ από τον Bill Russell και τους Celtics.

Ωστόσο, η εντύπωση που άφησε τόσο σύντομα μετά την άφιξή του στη σκηνή του ΝΒΑ ήταν μια από τις μεγαλύτερες όλων των εποχών.

1. Όσκαρ Ρόμπερτσον

Το αρχικό Big O, Robertson έκανε κατά μέσο όρο ένα triple-double σε μία μόνο σεζόν.

Αυτή δεν είναι η πρωτοεμφανιζόμενη χρονιά του, αλλά η δεύτερη χρονιά του. Παρόλα αυτά, η πρώτη σεζόν ήταν η μεγαλύτερη σεζόν rookie στην ιστορία του πρωταθλήματος.

Ο Όσκαρ πήγε στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι και επιλέχθηκε από τους Βασιλικούς του Σινσινάτι με την πρώτη συνολική επιλογή στο ντραφτ του 1960.

Θα συνεχίσει να έχει μέσο όρο 30,5 πόντους, 10 ριμπάουντ και 9,7 ασίστ ανά αγώνα. Περίπου κοντά σε ένα τριπλό διπλό.

Στην τέταρτη σεζόν τους μετά τη μετακόμισή τους από το Rochester στο Cinsey, οι Royals δυσκολεύτηκαν με νέες ανασκαφές μετά από μια πολύ επιτυχημένη παράσταση στη Δυτική Νέα Υόρκη. Πριν από την άφιξη των Όσκαρ, έκαναν τα πλέι οφ μια φορά σε αυτές τις τέσσερις σεζόν.

Ο Όσκαρ οδήγησε τους Royals-αργότερα το Κάνσας Σίτι και μετά τους Κινγκς στα πλέι οφ έξι συνεχόμενες φορές στα πρώτα επτά χρόνια του.

Με μια εξωπραγματική καμπάνια από το 1960 έως το 1961, ο Όσκαρ κέρδισε το βραβείο Rookie of the Year.

Ποτέ δεν ήταν καλύτερο από την πρώτη σεζόν στο ΝΒΑ.